دفتر روزگار را می گشایم

ماه ها و روزهایی که بی هیچ غمی گذشته اند

و ردپای اشک های شوق بردفترم ماندگار شده.

و حالا... می رسم به بهمنی که اولین ماه تنهایی من است.

سلام بهمن!

دی ماه که قلب مرا جریحه دار کرد!

انگار نمیخواست در خاطرم خوش بیاید!

پدرم را از من گرفت و ...

روزگار را به کامم تلخ کرد!

حالا...

دفتری از جنس غم

در زمستانی که سوز سرمایش را بیشتر از هرسالی احساس می کنم!